02/02/2025 :  Λοιπόν αρκετοί φίλοι και γνωστοί στην προβολη ( Κυριακή απόγευμα στο Κρονιο ) και τελειώνοντας η ταινία μπορούσες να νιώσεις την ευφορία και την συγκίνηση να έχει πλημμυρίσει την αίθουσα. Δεν υπάρχει τίποτα ρηξικέλευθο στην αφήγηση του Μανγκολντ γύρω από τον Ντίλαν παρά μόνο το εκτόπισμα των τραγουδιών του, τα οποία ευτυχώς καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος της ταινίας. Η αναπαράσταση της εποχής είναι παραμυθενια, τα πρόσωπα γοητευτικά, κάθε σκηνή είναι ένα κλείσιμο του ματιού στην φαντασίωση του θεατή γύρω από το ροκ εντ ρολ, τον έρωτα, την δημοσιότητα, την εναντίωση απέναντι στο σύστημα. Η ταινία έχει δύο εκπληκτικούς αποχαιρετισμούς, αυτός με τη Σίλβί στο λιμάνι του Νιούπορτ πίσω από τα συρματοπλέγματα πριν την κομβική σκηνή στο Νιουπορτ και ο δεύτερος με την Μπαέζ στο ξενοδοχείο Βίκινγκ την επόμενη μέρα. Ο κινηματογραφικός Ντίλαν αποθεώνει μέσα από την αμφισημία των πράξεων του όχι μόνο τον μύθο του Ντίλαν αλλά και του ίδιου του σινεμά, του Χολιγουντιανού σινεμά.