ντοπαμίνη

 

Το 2005 ο Konstantinos Tsavalos ως αρχισυντάκτης του Σόνικ, που βρισκόταν στα πρώτα του τεύχη, έδωσε μια συνέντευξη στο Rodon FM (Official) και στον Αρη Αλεξίου (Arigo Arigato) . Ανάμεσα στα πολλά και διάφορα που ειπώθηκαν για το περιοδικό και την μουσική της εποχης, ο Άρης ρώτησε τον Κωνσταντίνο ποια προσφατη κυκλοφορία του άρεσε περισσότερο και αυτός απάντησε το Funeral των Arcade Fire το οποιο και εκθείασε δηλώνοντας μάλιστα οτι τον άκουγε και έκλαιγε,μου είχε κάνει τρομερή έντυπωση αυτή η ''δημόσια παραδοχή''...πρίν απο λίγες μέρες εφτασε στα χέρια μου η ''Ντοπαμίνη΄΄,το πρωτο βιβλίο του Κωνσταντίνου. Διαβάζοντας το οπισθόφυλλο είπα μέσα μου κάπου εδώ θα κρύβεται και το Funeral και πράγματι οι Arcαde Fire κάνουν μια εντυπωσιακή ''εμφανιση'' στο βιβλίο(no more spoilers)...H Ντοπαμινη λοιπον είναι ενα βιβλίο γεμάτο μουσική(κυριως απο τα 00ς)...και πολύ κόκα (καθε φορά που το κλείνω εχω την αίσθηση ότι ενα συννεφακι σκόνης κάνει την εμφάνιση του)..πολύ κυνικό,πολύ σκληρό(κάποια στιγμή είπα να το αφήσω)βρώμικα αστείο,αρκετά απλωμενο και οπωσδήποτε οχι για όλους ! Δίνω 3 ονοματα τα οποια φαντάζομαι οτι αγαπάει πολύ ο Τσάβαλος και δίνουν ένα πλαίσιο για το βιβλίο...Irvin Welsh,Bret Easton Ellis και Michel Houellebecq