Ένα ποιητικό μουσικό έργο διάρκειας 44:44 είναι το Microphones in 2020 από τους #themicrophones του Philip Elverum (Mount Eerie),ένα αυτοβιογραφικό ντοκιμαντέρ σύμφωνα με τον ίδιο τον Philip , με θολές αναμνήσεις,σύννεφα,φαντάσμ
Η μελαγχολική μελωδία με την οποία ξεκιναει το άλμπουμ (και η οποία επαναλαμβάνεται με ενορχηστρωτικά παιχνιδίσματα σε όλη την διάρκεια του ) αποτελεί τη μουσική υπόκρουση πάνω στην οποία ξετυλίγονται προσωπικές ιστορίες και εσωτερικοί στοχασμοί.
Το Microphones in 2020 έχει κάτι από το Boyhood του Linklater, είναι μια ωδή στην ομορφιά του επίγειου και του κοινότοπου,στο πέρασμα του χρόνου,στα όνειρα που κάνουμε κάτω από το νυχτερινό ουρανό και στο πως ένα επαναλαμβανόμενο ακόρντο για 15 λεπτά μπορεί ν'αλλάξει τη ζωή μας.
I saw Stereolab in Bellingham* and they played one chord for fifteen minutes
Something in me shifted
I brought back home belief I could create eternity
Leaning the guitar up on the amp, taping down organ keys
Feeding back forever distorted waves of cymbals oceany
Slowly starting to try the move the words beyond
Mere melancholy
Into something that rings
True and old and useful hopefully
But when I was seventeen, I sang
In the moment, hurt romantically
Grasping in the dark
Like: "Shadows of the moon..."
"On the back of the car seat..."
"Where she sat once"
It's not that bad, but I know I wanted to go deeper
beneath pain
*λίγους μήνες μετά, το 1996 τους είδαμε στο κλαμπ του Μύλου σ' ένα live που ''κραταει'' ακόμα μέσα μας...
Comments