Μου την έφερες και πάλι κ.Τσάρλι Κάουφμαν. Νόμιζα ότι έχοντας διαβάζει το ομότιτλο βιβλίο του Iαν Ριντ θα μου ήταν πιο εύκολο να τρυπώσω στο κινηματογραφικό σου μυαλό αυτή τη φορά..Το ειδυλλιακό χειμωνιάτικο σκηνικό της έναρξης της ταινίας όπου η Λούσι περιμένει το φίλο της Τζέικ για το ταξιδι γνωριμίας με τους γονεις του τελευταίου δεν προμηνύει την αναπάντεχη και σκοτεινή τροπή των συμβάντων που θα ακολουθήσουν...και ενώ στο βιβλίο οι ανθρώπινες σχέσεις,ερωτικές,συντροφικές, οικογενειακές, η μοναξιά,η ψυχασθένεια,η αναζήτηση ταυτότητας είναι θέματα εμφανή, στην κινηματογραφική του μεταφορά και με την δραματουργική του επεξεργασία πιο ελεύθερη είναι σχεδόν αινιγματικά . Ο Κάουφμαν ''εμπλουτίζει'' την ιστορία με ιδέες,σχόλια και εμμονές που απαιτούν και μία δεύτερη θέαση.Στις διαδρομές πριν και μετά την επίσκεψη εμπλέκονται οι Πωλιν Καελ και η κριτική της στο Μια Γυναίκα Εξομολογείται μέχρι τον David Foster Wallace και τον Guy Debord.To κινηματογραφικό ζευγάρι Τζέσι Μπάκλει και Τζέσι Πλέμονς είναι σκέτη απόλαυση...
EVA H.D. - Bonedog
"Τρομερό να επιστρέφεις στο σπίτι...
είτε τα σκυλιά σε γλείφουν είτε όχι,
είτε έχεις σύζυγο
είτε μια μοναξιά
με τη μορφή συζύγου να σε περιμένει.
Tόση μοναξιά
όταν επιστρέφεις στο σπίτι...
που σκέφτεσαι την καταπιεστική
βαρομετρική πίεση
εκεί απ' όπου ήρθες, με αγάπη
επειδή είναι χειρότερα στο σπίτι.
Σκέφτεσαι ότι τα παράσιτα κολλάνε
στους μίσχους του γρασιδιού...
πολλές ώρες στον δρόμο,
οδική βοήθεια και παγωτά
και τα περίεργα σχήματα κάποιων σύννεφων
και σιωπή γεμάτη με καημό
επειδή δεν ήθελες να γυρίσεις πίσω.
Όταν επιστρέφεις στο σπίτι...
είναι απαίσιο..
Και οι σιωπές που θυμίζουν σπίτι
και τα σύννεφα συνεισφέρουν μόνο
στη γενική δυσφορία.
Τα σύννεφα, όπως είναι,
είναι στην ουσία ύποπτα.
Είναι από διαφορετικό υλικό
από αυτά που άφησες πίσω.
Κι εσύ φτιάχτηκες
από άλλο ύφασμα σύννεφου,
γύρισες πίσω, απέμεινες,
κακό συναπάντημα τη νύχτα,
λυπημένος που επέστρεψες,
παράταιρος εκεί που δεν πρέπει.
Χάλια ρούχα, παλιοκούρελα, φθαρμένα.
Επιστρέφεις στο σπίτι,
σαν να ήρθες από τη σελήνη, ξένος.
Η βαρυτική έλξη της Γης,
κάνεις διπλάσια προσπάθεια τώρα,
τραβάς να λύσεις τα κορδόνια σου,
ρίχνεις τους ώμους σου,
χαράζοντας πιο βαθιά τους στίχους
της ανησυχίας στο μέτωπό σου.
Επιστρέφεις στο σπίτι άδειος,
ένα άνυδρο πηγάδι που συνδέει το αύριο
με μια εύθραυστη αλληλουχία από...
τέλος πάντων.
Αναστενάζεις μπρος στην επέλαση
των πανομοιότυπων ημερών,
και γιατί όχι, στη μια μετά την άλλη.
Mάλιστα...
τέλος πάντων, γύρισες.
Ο ήλιος ανεβοκατεβαίνει
σαν κουρασμένη πόρνη,
ο καιρός ακινητοποιημένος
σαν σπασμένο άκρο κι εσύ απλώς γερνάς.
Τίποτα δεν κινείται, παρά μόνο τα κύματα
του αλατιού στο σώμα σου.
Η όρασή σου θαμπώνει,
δεν σε επηρεάζει τίποτα,
η μεγάλη, γαλάζια φάλαινα,
ένα σκελετικό σκοτάδι.
Επιστρέφεις
με όραση ακτίνων Χ...
τα μάτια σου έγιναν πείνα.
Επιστρέφεις με τα μεταλλαγμένα σου δώρα
σε ένα κοκάλινο σπίτι.
Ό,τι βλέπεις τώρα,
τα πάντα...κόκαλα".
(Η μετάφραση είναι απο τους διάλογους του Νετφλιξ)
Comments