Αέναο, υπερβατικό, βαθιά ανθρώπινο, φιλοσοφικό και πάντα ποιητικό.
Τον αγαπώ στα χειρότερα και στα καλύτερα του και το Μια Κρυμμένη Ζωή ανήκει στα κορυφαία του.
Comments
labrou said…
Ο αξιοτιμος κος Μαλικ κανει σινεμα για πολυ λιγους χωρις καν να τον εδιαφερει η αποψη κανενος, κυριολεκτικα, για τις ταινιες του (εστω και αυτων των λιγων). Η αληθεια ειναι οτι προσπαθησε πολλες φορες να "διαβει τις πορτες" των μεγαλων αμερικανικων στουντιος χωρις ομως αποτελεσμα. Και οπως σε καθε τι και για καθε τι υπαρχει κατι, για τον κο Μαλικ βρεθηκε η αμερικανικη καλλιτεχνικη ελιτ που χρονια εψαχνε ληντερ για να συνεχισει να υπαρχει (η με στοιχεια νομενκλατουρας αμερικανικη καλλιτεχνικη ελιτ) με καποιες αξιωσεις. Δυσκολος, δυσνοητος, περιπλοκος και πολλες φορες εκτος ισορροπιας ως προς τον τροπο που εκφραζεται κινηματογραφικα και ως προς το τελικο παραγομενο αποτελεσμα. Προφανως ελαφρα χειροτερος του Γκονταρ της παλαι ποτε γαλλικης νουβελ βαγκ. Και το επισης προφανες της προχειροτητας (πιθανον αγνοιας) του μονταζ τον κανει αδιαφορο για τους περισσοτερους σινεφιλ ανα τον κοσμο. Ο Γκαζ Βαν Σαντ αρεσει περισσοτερο.
Thnx για το comment...καιρό είχε το blog να δει κάποιον να αφήνει κάποιο σχόλιο..φυσικά δεν θα συμφωνήσω μαζί σας..ο Μαλικ ούτε δύσκολος είναι,ούτε δυσνόητος και περίπλοκος...οι ταινίες του έχουν αγαπηθεί απο την ελιτ αλλα και απο πολλούς φίλους του σινεμά...ο Βαν Σαντ είναι ένας σκηνοθέτης που μου αρέσει πάρα πολύ.
labrou said…
...και μιας που απαντησατε στο σχολιο μου, ξεχωρα και παραπερα από την γνωμη μου, την γνωμη σας και την γνωμη αλλων για τον αξιοτιμο κο Μαλικ, σας επαινω για την media προσπαθεια σας και την "αφοσιωση" σας στο σινεμά. Συγχαρητηρια ! ps The throne, if any exists, it belongs to Stanley !
Comments
Η αληθεια ειναι οτι προσπαθησε πολλες φορες να "διαβει τις πορτες" των μεγαλων αμερικανικων στουντιος χωρις ομως αποτελεσμα.
Και οπως σε καθε τι και για καθε τι υπαρχει κατι, για τον κο Μαλικ βρεθηκε η αμερικανικη καλλιτεχνικη ελιτ που χρονια εψαχνε ληντερ για να συνεχισει να υπαρχει (η με στοιχεια νομενκλατουρας αμερικανικη καλλιτεχνικη ελιτ) με καποιες αξιωσεις.
Δυσκολος, δυσνοητος, περιπλοκος και πολλες φορες εκτος ισορροπιας ως προς τον τροπο που εκφραζεται κινηματογραφικα και ως προς το τελικο παραγομενο αποτελεσμα.
Προφανως ελαφρα χειροτερος του Γκονταρ της παλαι ποτε γαλλικης νουβελ βαγκ.
Και το επισης προφανες της προχειροτητας (πιθανον αγνοιας) του μονταζ τον κανει
αδιαφορο για τους περισσοτερους σινεφιλ ανα τον κοσμο.
Ο Γκαζ Βαν Σαντ αρεσει περισσοτερο.
και την "αφοσιωση" σας στο σινεμά. Συγχαρητηρια !
ps
The throne, if any exists, it belongs to Stanley !