το mainstream σινεμά μας εφησυχάζει. είδα αυτό το αργεντίνικο φιλμ του εντγκαρντο καστρο. σινεμά (υπερ)ρεαλιστικό, τραχύ, θαρραλέο και τολμηρό. μοναχικοί άνθρωποι, άντρες, γυναίκες, τρανσέξουαλ, μέσα στην άγρια νύχτα, σε φτηνά μπαρ προς αναζήτηση συντροφικότητας.
σνιφαρίσματα, παρτούζες, αλκοόλ σε άθλια δωμάτια ξενοδοχείων και το ξημέρωμα η ''ταπείνωση''.
ο καστρο που κρατάει και τον πρωταγωνιστικο ρόλο γυρίζει μεγάλες σεκάνς,επίπονες και επίμονες χωρίς καμιά διάθεση δραματοποίησης και ηθικολογίας. πραγματικό σινεμά πέρα από τα όρια.
Comments