Το περασμένο Σάββατο παρουσιάστηκε ζωντανά στη Θεσσαλονίκη το μουσικό έργο του ΙΟΝ, ''Elfish Tapes", με τη συμμετοχή της May Roosvelt στο θέρεμιν και ταυτόχρονη προβολή του ομότιτλου video της Αγγελικής Βρεττού. Ταιριάζει ''γάντι'' η πειραματική & αφηρημένη ηλεκτρονική αισθητική των Elfish Tapes με την ελαφρώς παρακμιακή αστική ατμόσφαιρα του Πρώτου Ορόφου. Όπως συμβαίνει σ' αυτές τις περιπτώσεις των συναυλιών ηλεκτρονικής μουσικής, οι εικόνες τραβούν πιο εύκολα την προσοχή των θεατών ακόμα και όταν αυτές δεν έχουν την ίδια δυναμική, το βάθος, το κάλεσμα για το πέρασμα σε κάτι άλλο, με τη μουσική που επιχειρούν να εικονογραφήσουν. Η τελευταία δουλειά του Γιάννη Παπαϊωάννου, που θεωρώ ότι είναι απόλυτα bedroom friendly στην ακρόασή της, δεν κερδίζει πολλά στην ζωντανή της εκτέλεση, αλλά απλώς επιβεβαιώνει τη φευγάτη ομορφιά της, την πολυδιάστατη εσωτερικότητά της και την ωριμότητα του δημιουργού της.
Το περασμένο Σάββατο παρουσιάστηκε ζωντανά στη Θεσσαλονίκη το μουσικό έργο του ΙΟΝ, ''Elfish Tapes", με τη συμμετοχή της May Roosvelt στο θέρεμιν και ταυτόχρονη προβολή του ομότιτλου video της Αγγελικής Βρεττού. Ταιριάζει ''γάντι'' η πειραματική & αφηρημένη ηλεκτρονική αισθητική των Elfish Tapes με την ελαφρώς παρακμιακή αστική ατμόσφαιρα του Πρώτου Ορόφου. Όπως συμβαίνει σ' αυτές τις περιπτώσεις των συναυλιών ηλεκτρονικής μουσικής, οι εικόνες τραβούν πιο εύκολα την προσοχή των θεατών ακόμα και όταν αυτές δεν έχουν την ίδια δυναμική, το βάθος, το κάλεσμα για το πέρασμα σε κάτι άλλο, με τη μουσική που επιχειρούν να εικονογραφήσουν. Η τελευταία δουλειά του Γιάννη Παπαϊωάννου, που θεωρώ ότι είναι απόλυτα bedroom friendly στην ακρόασή της, δεν κερδίζει πολλά στην ζωντανή της εκτέλεση, αλλά απλώς επιβεβαιώνει τη φευγάτη ομορφιά της, την πολυδιάστατη εσωτερικότητά της και την ωριμότητα του δημιουργού της.
Comments