τα μάτια του νίκου



Κοιτώ το εξώφυλλο της επανέκδοσης του "From Her To Eternity". Νομίζω ότι έχει χαθεί η θαμπάδα που υπήρχε στον δίσκο βινυλίου, τα χρώματα έχουν "ζωντανέψει". Το τρομακτικό έχει δώσει τη θέση του στην απορία. Ακούγοντας την remastered μίξη, διαπιστώνω ότι οι σχινοτενείς μελωδίες, το ξερό, ακανθώδες παίξιμο των Bad Seeds και η δαιμονισμένη ερμηνεία του Nick έχουν την ίδια δύναμη και επιβολή 25 χρόνια μετά. Η ψηφιακή επεξεργασία κάπως έχει καθαρίσει τον ήχο της ψύχωσης και της άρνησης, ενώ το βάθος της απόγνωσης και της τρέλας σιγοσβήνει μπροστά στις ανάγκες της ιλουστρασιόν συλλεκτικής έκδοσης των 20 και ευρώ.

Περνάν τα χρόνια βέβαια, αλλάζουμε όλοι.

(ρετρό και πάλι)

Υπάρχουν 3-4 πράγματα που μου θυμίζει αυτός ο δίσκος...το πατάρι του Stereodisc, την βιτρίνα του Rock 100 και γενικώς τα δισκοπωλεία της Θεσσαλονίκης στα 80ς. Το πνευματικό κέντρο της πόλης επί εποχής δημαρχίας Γεωργούλα (αυτό πάνω από τα ψαράδικα που πάει για κατεδάφιση), τις τρομερές μουσικές ανασκοπήσεις της χρονιάς του περιοδικού «Ήχος και hi-fi» με τις προσωπικές λίστες και κείμενα των συντακτών του, τις ατέλειωτες συζητήσεις στο δωμάτιο στην Ίωνος Δραγούμη με τη σόμπα πετρελαίου, την κουνιστή καρέκλα και την αφίσα της Betty Blue και τέλος τις νυχτερινές βόλτες στο χιονισμένο Βερολίνο του 86 (αυτές δεν έχουν γίνει ποτέ αλλά... θα μου άρεσε να είχαν συμβεί!)

Comments

Anonymous said…
AGREEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE..


"KRYFTO"