nick cave & the bad seeds

Tο πρώτο πράγμα που ήθελα να κάνω μπαίνοντας στην μονή λαζαριστων και ενώ ο nick μαζί με τους κακούς σπόρους ήταν ήδη πάνω στην σκηνή παίζοντας το tupelo ήταν να πιω ένα ποτό. Bλέποντας όμως την τεράστια ουρά στο μπαρ αλλάζω γνώμη και χάνομαι μέσα στο ,αναμενόμενα, πολυπληθές κοινό. Πολύ γρήγορα βρίσκομαι σχετικά κοντά στην σκηνή .Η ψηλόλιγνη φιγούρα του nick διασχίζει με νεύρο την μεγάλη σκηνή και η μπάντα, γνώριμες φυσιογνωμίες όλοι τους πλέον , γεμίζουν τον χώρο και επιβάλλονται ηχητικά και μουσικά . Άχαρη η προσαρμογή αυτά τα πρώτα λεπτά . Αισθάνομαι λίγο σαν τον woody allen στον νευρικό εραστή που δεν κόβει εισιτήριο γιατί στην σκοτεινή αίθουσα έχουν αρχίσει να πέφτουν οι τίτλοι αρχής στην μπεργκμανική ταινία.. Κάνω μεταβολή και βολτάρω στον χώρο. Συναντώ γνωστούς. Κοιτάω για λίγο το παιχνίδι των σκιών και των χρωματιστών φώτων στους τεράστιους τοίχους της μονής. Τον συννεφιασμένο ουρανό και τα αεροπλάνα που τον διασχίζουν. Μια χλιαρή μπύρα φτάνει στα χέρια μου από τον άρη μ.. Ήρθε η ώρα να δούμε την συναυλία. Η ατμόσφαιρα ζεστή. Κλασσικά τραγούδια αναμειγνύονται με νέα από το dig lazarous dig.Ο nick πιο εξωστρεφής από ποτέ , ανάμεσα στα τραγούδια ακούει τις παραγγελιές του κόσμου και άπαντα αναλόγως. Oι πρώτες νότες από το straight to you ακούγονται και νιώθω να φεύγει το έδαφος από κάτω μου. Στο more news from nowhere μου θυμίζει τον jarvis. Στο weeping song ανάβουν μερικοί αναπτήρες-το είδαμε και αυτό- ! Το mercy seat σχεδόν lounge.Ακόμα πιο άτυχη η εκτέλεση του into my arms. Στο papa και στην deanna ο σχετικός χαμός. Ο Σκλαβούνος χτυπάει λυσσαλέα τα ντράμς του και ο Ελλις μοιάζει να έχει μόλις αποφυλακιστεί από κάποια φυλακή στην έρημο της Αυστραλίας. Το your funeral και το hard on for love μου θυμίζουν πόσο σκληρό ,βίαιο και τρυφερό ήταν το ροκ εντ ρολλ, όχι πολλά χρόνια πριν. Το stagger lee ‘’πατάει’’ πάνω στο βίντεο κλιπ και η μπάντα ακούγεται και φαίνεται σχεδον…σέξι. Η συναυλία τελειώνει ,τα φώτα ανάβουν. Το εντυπωσιακά ετερόκλητο πλήθος δείχνει ικανοποιημένο. Η επιστροφή στην πόλη περνάει μέσα από ένα μπαρ, με σκηνικό τα ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα ενός μπαλκονιού σε μια συνοικιακή πολυκατοικία να καθρεφτίζεται στα φωτισμένα νερά μιας πισίνας και με μουσική υπόκρουση χιτάκια της δεκαετίας του 80 σε εκτελέσεις πιάνου με ουρά.