...το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Lifo,τεύχος Νο28(29/06/2006).....
Την άνοιξη του 2004 έφτασε στα χέρια μου ένα βιντεάκι τού “Love Her”− ήταν μια ιστορία σε κινούμενο σχέδιο που είχε σχεδιάσει ένας Έλληνας φοιτητής στο Λονδίνο, ο Γιώργος Θεωνάς. Ένας άγνωστος ερωτεύεται μια πόρνη, στη μέση του τραγουδιού τη σώζει από μια απόπειρα αυτοκτονίας κι αρχίζει ο ψηφιακός ερωτάς τους.Το φθινόπωροτού 2005 του προτείνω να γράψει και να σκηνοθετήσει το“Transformations”, με αφορμή την πρόταση που είχα να παρουσιαστεί ζωντανά αυτός ο κύκλος στο Synch festival.Αφήνει στη μέση το διδακτορικό του και μετά από ένα μήνα έρχεται στηνΑθήνα για να τακτοποιήσουμε τις ιδέες. Σε ένα καφενείο στην Πλάκα τού μεταφέρω τις ιστορίες που υπήρχαν πίσω από τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Γκάτσου, έτσι όπως μου τις είχε διηγηθεί ο Γιώργος Χατζιδάκις τότε που έκανα τα πρώτα σχέδια του “Transformations”. Μιλήσαμε για την τεχνολογία, την ανάμειξη της Αγγλίας στον πόλεμο του Ιράκ, για το πόσο άσχημα μυρίζει το Λονδίνο τ ασαββατόβραδα από τα Mac Donalds, αλλά και για την έκθεση του Βruce Νauman στην Τate. Έμεινε τρεις μέρες στην Αθήνα, όταν έφυγε του χάρισα σε ένα dvd την «Έκλειψη του Αντονιόνι». Λίγο πριν τα Χριστούγεννα έστειλε στην εταιρεία παραγωγής τα 15 σενάρια του “Transformations”.Κάναμε κάποιες μικρές αλλαγές και συμφωνήσαμε τα γυρίσματα και τις τοποθεσίες. Λίγο πριν το Πάσχα ζήτησα δυο χορευτές από την ομάδα του Δημήτρη Παπαϊωάννου, τον Κωνσταντίνο Καρβουνιάρη και τον Σίμο Τσακίρη,για τους δυο βασικούς ήρωες στις ιστορίες του βίντεο. Όσο για τοκορίτσι, αυτή ήταν η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδη. Ξεκινήσαμε τα γυρίσματα μετά το Πάσχα στην Αθήνα, το Λαύριο, τη Χαλκίδα, το Σούνιο και τον Πειραιά. Κάποια ειδικά γυρίσματα έγιναν στο κλαμπ “Luv”, στο Γκάζι,στα στενά του Ψυρρή, σε ένα διαμέρισμα της οδού Πατησίων και στο Μετς.Δεν είχα ξαναζήσει μια τέτοια εμπειρία. Στα μικρά διαλείμματα οι ηθοποιοί μού μιλούσαν για τις αγωνίες τους, παρακολουθούσα την μακιγιέρ να βάφει τα πρόσωπά τους. Άλλες φορές το φως χανόταν και περιμέναμε τον διευθυντή φωτογραφίας να δημιουργήσει ξανά τεχνητό φως. Ήπιαμε καφέδες, φάγαμε σάντουιτς, χάζευα ώρες το μόνιτορ της κάμερας και σκεφτόμουν το πρόσωπο του Μάνου και τις αντιδράσεις του για όλα αυτά που φτιάχναμε πίσω από τη μυθολογία του. Πήγα πάλι πίσω, τότε που έφτιαχνα το εργοστάσιο του “Transformations” με τα σάμπλερ, τα σίκουενσερ και τις συχνότητες.Είχα διαλύσει τρία κομπιούτερ, έκανα άπειρα μπακ-απ, και κάποια στιγμή θυμάμαι τον εαυτό μου στο χωριό ένα χειμωνιάτικο βράδυ να δουλεύω το «Κάθε τρελό παιδί» ενώ έχουν καταστραφεί τα ηχεία μου,κάποια στιγμή να χάνω τη στερεοφωνία και να συνδέω την έξοδο με ένα τρανζίστορ που βρήκα στην αποθήκη... τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη μουσική; Έχω ρωτήσει άπειρες φορές τον εαυτό μου και σκέφτομαι πως,έτσι όπως αλλάζει η συμπεριφορά των πουλιών όταν ανατέλλει ο ήλιος,κάπου εκεί μπορεί να υπάρχει μια απάντηση.Ο χώρος ενός εργοστασίου έχει μια τεχνητή φύση, η φύση είναι μουσική,ζούμε σε μια σύνθεση. Μέσα στο μικρό βαν με τους τεχνικούς, μαζί με τα μηχανήματα και τα άλλα παιδιά, ανακάλυπτα άγνωστους δρόμους και μέρη απ’ όπου δεν είχα ξαναπεράσει. Μέσα από τους χτύπους των κινητών, τις φωνές και τα ακαταλαβίστικα αστεία τους, κοιτώντας το δρόμο ευθεία,ένιωθα την καρδιά μου να μαλακώνει σ’ αυτή την αιθρία που ανοιγότανμπροστά. Ο Θεωνάς δεν ήθελε να τον φωτογραφίζω γιατί ντρεπόταν, όλοιοι άλλοι το αντίθετο, σε λίγο θα έχουν εμφανιστεί τα αρνητικά.Περιμένω στην Ομόνοια...Ο μοντέρ στέλνει μήνυμα πως ρεντάρεται η «Αθανασία», θα περιμένει 2ώρες ακόμα στο Μαρούσι.Ελπίζω η επόμενη ρουκέτα να σκάσει ψηλά πάνω απ’ το κεφάλι μου, για ναδω την έκρηξη.
....ευχαριστώ τον M.Hulot για την αποστολη του κειμένου....
(πρόλογος απο το a.a.)
Comments